Η Βαλτιμόρη η γυναίκα που δεν πέθανε ποτέ

Η Βαλτιμόρη η γυναίκα που δεν πέθανε ποτέ στο νοσοκομείο John Hopkins στη Βαλτιμόρη, Ηνωμένες Πολιτείες. μια νεαρή μητέρα άφησε ένα ανυποψίαστο σημάδι Κείμενα ποιημάτων που θα σας κάνουν να σκεφτείτε, ασυνήθιστες ιστορίες, εικόνες, βίντεο για να σας ταξιδέψουν. καλώς ήρθατε στο μπλογκ μου

,,,01,,, Η Βαλτιμόρη η γυναίκα που δεν πέθανε ποτέ

,,,01,,, Όλα ξεκίνησαν τον Φεβρουάριο του 1951

στο ερευνητικό τμήμα για την καλλιέργεια ανθρώπινων ιστών

στο νοσοκομείο John Hopkins στη Βαλτιμόρη, Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο καθηγητής που είναι υπεύθυνος αυτής της υπηρεσίας είναι ο γιατρός George Otto Gey.

Με τη σύζυγό του, προσπαθούν για πάνω από 20 χρόνια,

μάταια, για τη διατήρηση καρκινικών κυττάρων σε καλλιέργεια, ώστε να είναι σε θέση να τα μελετήσουν.

Αδύνατη η αποστολή, λόγω του χαμηλού αριθμού διαιρέσεων,

η κυτταρική γραμμή που αναπτύσσεται έξω από ένα ανθρώπινο σώμα

κατέληξε να εξαφανίζεται από την απελπισία του ερευνητικού ζευγαριού.

Σε ένα δωμάτιο στο νοσοκομείο Χόπκινς που προορίζεται για μαύρους

(βρισκόμαστε στη μέση του φυλετικού διαχωρισμού στις ΗΠΑ),

παρουσιάζουμε στον καθηγητή Gey μια νεαρή μητέρα

31 ετών που έρχεται για θεραπεία

ένας κακοήθης όγκος στον τράχηλο εντοπίστηκε οκτώ ημέρες νωρίτερα.

Θεραπεύεται, όπως όλοι οι άρρωστοι της εποχής,

ράδιο. Ο γυναικολόγος που την ακολουθεί παίρνει

ένα δείγμα του όγκου του και το δείχνει στον Δρ Gey.

Το τελευταίο αναλύει καρκινικά κύτταρα

συλλέχθηκε και έπειτα έκανε μια εξαιρετική ανακάλυψη.

Όχι μόνο είναι αθάνατοι, αλλά πολλαπλασιάζονται χωρίς όριο.

Είναι η παρουσία ενός συγκεκριμένου ενζύμου

στα κελιά της Henrietta Lacks,

και που δεν έχει βρεθεί πουθενά αλλού,

που επιταχύνει τον ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό

από διαδοχικές διαιρέσεις. Αυτή η ανακάλυψη

είχε μεγάλο ενδιαφέρον για τον George Otto Gey

γιατί δεν μπορούσε μόνο να καλλιεργηθεί

ανθρώπινα κύτταρα in vitro, αλλά και

να τα διανείμετε σε άλλα εργαστήρια.

Ονομάστηκαν κύτταρα HeLa (για την Henrietta Lacks).

Αυτή η κυτταρική γραμμή είναι,

στο παρόν,

η τυπική γραμμή για όλες τις μελέτες για τον καρκίνο

και κυτταρική βιολογία που πραγματοποιείται σε ανθρώπινα κύτταρα.

Έτσι όλοι οι επιστήμονες συνεργάζονται με αυτά τα κύτταρα,

από το σώμα της Henrietta Lacks.

Θα έχουν ακόμη κάνει μια διαμονή στο διάστημα

για να μάθουμε αν τα ανθρώπινα κύτταρα θα μπορούσαν να επιβιώσουν απουσία βαρύτητας.

Σήμερα, ο τρέχων αριθμός διαθέσιμων κυττάρων HeLa

σε όλο τον κόσμο υπερβαίνει τον αριθμό των κυττάρων που υπάρχουν στο ανθρώπινο σώμα

(περίπου εκατό τρισεκατομμύρια κύτταρα σε έναν ενήλικα άνδρα).

Θα καταλάβετε, αυτά είναι τα κελιά της Henrietta Lacks

που έχουν γίνει αθάνατοι και όχι εκείνοι.

Γιατί αν τα κελιά του ευδοκιμούσαν με πλήρη ταχύτητα

στους δοκιμαστικούς σωλήνες, έκαναν το ίδιο στο σώμα του.

Η Henrietta πέθανε στις 5 Οκτωβρίου 1951 από γενικευμένο καρκίνο.

Αλλά αυτή η ιστορία δεν τελειώνει εκεί και θέτει πολλούς

ηθικά ερωτήματα ξεκινώντας από το γεγονός

ότι τα κύτταρα συλλέχθηκαν αρχικά

χωρίς άδεια από την ασθενή ή την οικογένειά της.

Τότε, και ακόμη και αν ο καθένας μπορεί να έχει

σε αυτό το σημείο μια πολύ προσωπική απάντηση,

μπορεί κανείς να αναρωτηθεί αν τα κύτταρα λαμβάνονται από ένα άτομο,

και που επομένως περιέχουν το DNA του, του ανήκουν πάντα μετά τη σφαγή;

Η ερώτηση τέθηκε στο Ανώτατο Δικαστήριο της Καλιφόρνια

ο οποίος αποφάνθηκε ότι αυτό δεν συνέβαινε και ως εκ τούτου

Τα κύτταρα της Henrietta Lacks μπορούσαν

να διανέμεται ελεύθερα και να διατίθεται στην αγορά.



Τόσο αυτό που θα μένει μετά από σφαγή

σίγουρα θα είναι αυτό το blog

Μόνο πράγμα που πιθανότατα θα μείνει πριν

ότι ο υπολογιστής και το Διαδίκτυο με τη σειρά του πεθαίνει.



Σε κάθε περίπτωση, αν νιώθετε σαν να μην διστάσετε να μοιραστείτε αυτό το άρθρο

για να κρατήσετε ζωντανό αυτό το blog, Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε μεγάλα φιλιά.